Living

May en Angelo

Donderdagavond laat zijn mijn ouders in Kenia aangekomen! Voor mijn moeder was het de eerste keer dat ze vloog, mijn vader had al wel eens gevlogen, maar dat was lááááááááááng geleden.
Ze hebben nog wel wat tegenslagen gehad voordat ze hier waren (al een paar dagen ziek, portefeuille mét paspoort, inentingenboekje enz. op allerlaatste moment kwijt geraakt, 3(!) uur vertraging door problemen in transportruim enzovoorts…) maar uiteindelijk zijn ze goed aangekomen! Alleen al tijdens de vlucht hebben ze honderd foto’s gemaakt, waaruit wel blijkt hoe ze hebben genoten.

Donderdag hadden we een hotel geboekt in Nairobi, en natuurlijk moesten er over en weer veel verhalen uitgewisseld worden. Vrijdag hebben we ze half Nairobi doorgesleept, om te beginnen naar de workshop van Kitengela Glass. Deze workshop zit ergens helemaal aan de buitenrand van Nairobi, en volgens mij zijn het een stel ‘geflipte’ kunstenaars die daar een soort nederzetting gebouwd hebben. Niets is er ‘normaal’en overal waar je kijkt zie je weer iets geks. Typisch iets wat mijn ouders leuk vinden dus! Uren later en duizenden shillingen armer (maar heel veel indrukken en glazen kunstwerkjes rijker) vertokken we weer richting de bewoonde wereld.

Kitengela glass

In de wijk ‘Karen’ (vernoemd naar Karen Blixen) hebben we nog wat giraffen geaaid en genoten van een lunch in de Karen Blixen Tea-garden. Toen moesten er hier en daar nog wat boodschappen gedaan worden, en met een overvolle auto (ziet iemand May of Angelo nog ergens daar onder die tassen, manden en zakken???) werd koers gezet richting Naivasha!

Giraffe centre

Zaterdagochtend hebben we een rondje over de farm gedaan, en natuurlijk ook een bezoekje gebracht aan de bijbehorende Florensis Village. In het winkeltje van de Village hebben we de halve snoepjes voorraad opgekocht, en ineens vonden de kindjes ‘die blanken’ zo eng niet meer!

Florensis Village

Na het bezoek aan de farm hebben we geluncht bij Crater Lake. Wel heel leuk om weer eens ‘mee te mogen kijken’ door de ogen van iemand die voor het eerst in Afrika is. Ineens zijn aapjes, impala’s en ibissen weer heel bijzonder!

Crater Lake Lodge

Zaterdagavond waren we allemaal doodmoe, en we besloten dus ook om zondag maar een echte rustdag in en rond ons huisje in te lassen. Behalve een rondje door het ‘bruisende’ centrum van Naivasha hebben we ons daar dan ook aan gehouden.
Vanmorgen zijn Ed en ik weer aan het werk gegaan, en Angelo en May zijn nu op safari naar Nakuru National Park.

Author

admin

5 thoughts on “May en Angelo

  1. lieve May en Angelo, zojuist de website bekeken met jullie komst in Kenya. Karibu. Geweldig. Geniet maar met volle teugen. Bekijk alle beestjes goed. Ik overhoor jullie als jullie terug zijn! Ben benieuwd naar jullie verhalen. Groeten aan Lieke en Eddy, Marie-Antoinette

  2. Hallo Angelo en May,

    Wat hebben jullie in korte tijd al veel mee gemaakt. Prachtig! En wij maar in Gaiapark genieten.
    Geniet van jullie kinderen, de prachtige, bijzondere omgeving, de mooie en bijzondere dieren en alles waar jullie van genieten kunnen (ik werk wel).
    Groetjes aan Lieke en Eddy, ik zal de website in de gaten houden en blijf zo al een beetje op de hoogte. Alle verhalen en foto’s volgen dan nog.
    Rietje

  3. Lieve Lieke,

    Wat leuk dat je vader en moeder er zijn. Jullie hebben vast heel veel te bepraten en te laten zien. Wens ze maar heel veel plezier van mij en Mark.

    Dikke kus Esje

  4. Tja…
    Cultuurshockje???
    Ik vind het wel geweldig dat pap en mam kunnen zien en beleven wat jij zo gaaf vind aan het land!
    Wen en ik gaan ons uiterste best doen om a.s. jaar langs te komen.
    Ik heb er nu al zin in als ik alle opwinding lees en zojuist in pap en mam aan de telefoon heb gehoord!
    Groetjes

  5. Hallo hallo,

    ben net weer terug uit zambia en als ik die verhaaltjes van die snoeppot lees en de kidnertjes die bang zijn voor blanke mensen. doet me dit meteen weer naar Zambia verlangen. Lieke en Eddy, Ik begrijp nu precies waarom jullie in Africa zijn gaan wonen. In twee woorden…. indrukwekkend en rustgevend. Tante May en ome Angelo. Geniet maar zolang als het duurt ik wou dat ik er nog een paar weekjes achter aan had kunnen plakken, maar wie weet in de toekomst! Als jullieterug zijn gaan we de verhalen uitwisselen. Ik vind het leuk dat ik zoveel nu weer op deze site kan lezen. In Zambia had ik erg veel last van de (zoals Lieke ze noemt) Bush-lijnen.

    Groetjes Rieneke.

Comments are closed.