Augustus 2015

Augustus begon vrij rustig. Ook hier in Kenia hebben veel mensen dan ‘zomer’ vakantie.

We namen afscheid van de Nederlandse stagiare die de afgelopen maanden op onze farm mee liep, met een leuk afscheid in Malu (waar ook Eddy ooit zijn Keniaanse stage afsloot!)

Op de farm is een nieuwe huurlocatie in gebruik genomen, waardoor er ineens 30% teeltoppervlak bij gekomen is. Dit alles is in een tijdsbestek van slechts 6 weken besloten, gerealiseerd en in gebruik genomen! Heel, heel, heel erg indrukwekkend om te zien, maar eigenlijk niet goed in woorden of foto’s uit te drukken.

Verder zijn ook de rechtbanken in Kenia in augustus gesloten, en omdat ik (Lieke) al ruim 2 jaar niet meer in Nederland was geweest, besloot ik dat dit een mooi moment was voor een bezoekje aan vrienden en familie. Op donderdag ochtend brachten Eddy en Mia mij naar het vliegveld, maar toen ik ’s middags in Amsterdam mijn telefoon weer aanzette belde Eddy meteen: de advocaat heeft gebeld, er is woensdag toch een rechtzaak! Zo werd het ineens wel een heel erg kort bliksembezoek, want op dinsdagochtend vloog ik dus alweer terug, om zo woensdagochtend weer in Nakuru te kunnen zijn.

Hoewel het bezoek aan Nederland dus een beetje anders verliep dan verwacht, is het toch gelukt om (nagenoeg) iedereen te zien die ik wilde zien. Van een heerlijk diner op een terras in Naaldwijk met de familie Verbeek, (afgesloten met een beste onweersbui) via het pontje naar Brielle, om de Broekhuisjes en de Wiggertjes te zien, weer via Naaldwijk (koffer vergeten!) naar Zuidlaren, waar een warm ontvangst wachte door Peter, Marloes en Tirza, en waar ik ook nog een bakkie leut deed bij Ferdie en Miranda. Vervolgens doorgestoomd naar Drachten, voor een bezoekje aan de Schaafjes, en –als verassing- alle popjes en gasten in Bloemendaal aan zee weten te treffen. En er zelfs ook nog een strandwandeling in weten te passen.
Op maandagochtend een werkbezoekje, en ’s middags mijn ouders (en per toeval ook een oom en tante!) getroffen in Den Bosch, waar ook nog even wat broodnodige retail-therapie plaats vond.

In het weekend dat ik in Nederland was, hebben Eddy en Mia (en Dean & Michelle) gekampeerd in onze eigen tuin, en genoten van de ‘Perseid’ vallende-sterren-regen (en onze ene, belangrijkste wens bij iedere vallende ster weer herhaald!)

Op woensdagmorgen toog ‘Team Mia’ (Eddy, Mia, Angela en ik) dus weer naar de rechtbank in Nakuru. Om daar vervolgens te horen te krijgen dat de rechter niet zou komen opdagen. Nou ja zeg! We besloten onszelf toch maar te trakteren op wat lekkers, en een beetje vertier bij de Buffalo Mall. Helaas deed ook het treintje dat Mia leuk vind het niet, maar gelukkig vond ze de klimmuur ook wel interessant.
Precies een week later deden we een nieuwe poging bij de rechtbank. En dit keer was de rechter er wel! De dag bestond weer uit vooral veeeeeeeeeel en lang wachten, maar nu kwamen we wel aan de beurt, en stonden vervolgens binnen een halve minuut ook alweer buiten. “Ruling volgt per notice” We duimen nog even door!

Tot slot sloten we de maand af met een kampeerweekend met het team van RhinoCharge Car no. 1, op de hellingen van Mount Kenya. Dit is een van de gebieden waar de RhinoCharge geld voor inzameld. Op deze manier konden we eens op een andere manier wat tijd doorbrengen met het team, en tegelijk ook zien waar we het ook alweer allemaal voor doen.