Mia Keziah

Al weer ruim 3 maanden is Mia nu in ons midden, thuis in ons paradijsje in Naivasha. Ze is net 1 jaar geworden, en we realiseren ons dat we eigenlijk nog niets hier, op onze site hebben gezet over deze fantastische tijd.

Een dikke vier maanden geleden (19 mei) hebben we Mia voor het eerst ontmoet, bij het kindertehuis van “Feed the Children”. Wat een moppie, liggend op een matras tussen de andere kinderen. Met haar onmogelijk lange wimpers en innemende lach stal ze meteen ons hart. Alle cliches bevestigd, het was liefde op het eerste gezicht. Dit is onze dochter!

Officieel verplicht is 2 weken “bonding” in het weeshuis, om haar te leren kennen en om alles over haar gewoontes en ritme te leren. Deze 2 weken werden voor ons door omstandigheden 4 weken. Het was een heel zware, maar ook mooie tijd. Zwaar, met name vanwege het vele (heen- en weer) rijden, het feit dat het tehuis dingen anders aanpakt dan hoe je het zelf graag zou willen doen, en -met name in de laatste twee weken- de constante onzekerheid, maar bovenal: omdat je door de dagelijkse bezoeken ook met de andere kindjes uit de groep een band opbouwt, of je nu wilt of niet. Toch was het dus ook een hele mooie periode, met name vanwege de vele tijd die je ongestoord met elkaar doorbrengt. Elke dag liepen we door de tuinen van het weeshuis. Op bezoek bij de kippen, konijnen en de gekke kalkoen: KoekedeKoe! Lekker spelen op het gras, en verhaaltjes voorlezen tot ze in slaap viel in onze armen.

Het op en neer rijden tussen Naivasha en Nairobi liet wel sporen in ons achter, maar die verdwenen als sneeuw voor de zon als we al van verre Mia haar schaterende lach hoorden. Maar oh, wat waren we blij toen ze op 13 juni echt mee naar huis mocht!

We hebben uiteraard een feestje gevierd met alle andere kindjes van haar groep, en de verzorgers die zo goed voor haar hadden gezorgd de voorgaande maanden. Dansen, cake, limonade en veel zingen, maar ook tranen bij de verzorgers. Emotioneel, maar voor ons ook goed, om te zien dat ze (en met haar de andere kinderen) meer betekenen voor de verzorgers dan slechts een van de vele kindjes ‘op het werk’.

We kunnen nog steeds niet geloven hoe snel Mia aan alle veranderingen is gewend. Ze sliep bijna vanaf de eerste nacht als een engeltje, en dat doet ze nog steeds.
De eerste weken heeft ze lekker bij ons op de kamer geslapen, terwijl wij hard werkten om haar eigen kamertje op orde te krijgen. Maar het is gelukt, en Eddy noemt het zelfs het mooiste kamertje van het hele huis tegenwoordig! De afgelopen maanden is de kamer alleen nog maar mooier, persoonlijker en bijzonderder geworden, tot groot plezier van onze kleine kletsmajoor die er ook erg graag speelt.

Nog binnen de eerste maand al zaten we met zijn drietjes in het vliegtuig, richting de kust. Voor zon, strand, een rugby tournooi, maar vooral een bruiloft. Wederom wat een ervaring en feest, om dat nu met z’n drieeen te kunnen doen! Kleine Mia was een superheld, ze vond het allemaal even prachtig, en stal (bijna) de show tijdens de bruiloft.

Maar niet alles was rozegeur en maneschijn, ze heeft in de eerste maand heel wat moeten doorstaan. Zo had ze (deels overlappend) meteen al de waterpokken, en Hand- Voet- en Mondziekte onder de leden. Daarbij ook nog twee keer een allergische reactie die zo heftig was dat we daarmee ook met haar in het ziekenhuis belandden. Arm ding. Maar behalve een gevoelig huidje, is ze verder kerngezond, en inmiddels heeft ze een enorme inhaalrace ingezet op zowel de gewichts- als de lengtecurves. Ook haar inentingen zijn nu helemaal up to date, zowel naar Keniaanse als naar Europesche schema’s. Al is ze van vaccinaties niet echt een fan, die hekel aan naalden heeft ze van haar vader denk ik.

Thuis is het feest, en ze houdt van onze dierenbende. De katjes, het konijn, de schildpadden, en zelfs de buurhonden, allemaal worden ze te pas en te onpas geknuffeld en enthousiast “Katjuuuuuuuuuuuh!” genoemd. Beetje jammer vond Eddy, dat ze ‘katjes’ eerder kon uitspreken dan ‘papa’. Maar Lieke kreeg het beste verjaardagskado ooit, Mia’s eerste woordje: ‘mama’!

Mia vind het heerlijk om herrie te maken, met blokken, lepels, of wat ze ook in haar handen kan krijgen. De heupjes gaan swingen bij de eerste klanken van muziek, en ze is druk aan het oefenen om met haar vingertjes te kunnen knippen. ( Naar verluidt heeft de Sint een zak vol muziekinstrumentjes voor haar bij zich, wat een feest zal dat worden!)

Eten doet ze ook graag, zeker als het lam-stoofschotel is. Maar helemaal hilarisch is haar (enthousiaste) reactie zodra ze druiven ziet. Al moet wel het velletje er af gehaald worden, anders wordt de druif zo weer teruggespuugt. Haha!

Het is ongelooflijk hoe snel de tijd gaat, en hoe snel ze leert. Toen we haar voor het eerst zagen in het tehuis, kon ze nog nauwelijks rollen, en nu zegt ze haar eerste woordjes, en loopt ze vrolijk door het huis te waggelen. (de eerste losse stapjes op haar verjaardag!) Alleen als het snel moet gaat ze nog even vliegensvlug kruipend door het huis.

Op 14 September werd ze 1 jaar. Dat moest natuurlijk worden gevierd. We hadden een paar vrienden uitgenodigd die kindjes hebben van ongeveer dezelfde leeftijd, en natuurlijk ‘Shosho’ (Jane) en ‘Aunty’ Angie. Het was een heerlijke dag. De tuin was mooi versierd, en er was een enorme berg kado’s. Het eerste kaarsje werd uitgeblazen, en Mia zat trots te wezen met haar prachtige bloemenkroon en twee handen vol met taart. Als klap op de vuurpijl kwam er ook nog een belleblaasmachine uit één van de pakjes, en zeepbellen vond ze al in het weeshuis 1 van de leukst denkbare dingen ooit.

Afgelopen dinsdag zijn we naar het weeshuis terug geweest, om haar verjaardag ook tussen haar groepsgenootjes te vieren. Het was mooi om te zien, en ze leek de andere kindertjes zelfs nog te kennen.

Maar oh wat is het zwaar om te zien dat er naast Mia en 1 ander kindje, niemand anders een gezinnetje heeft gekregen, maar dat er wel zeker 15 nieuwe babies waren bijgekomen. Dat zorgt voor een brok in de keel en een zwaar hart……
Maar het versterkt ook ons gevoel, over de beslissing die we hebben genomen, nog meer!

Want : BETTER TOGETHER!